Czym są prawa autorskie i jak je przenieść?
Zgodnie z prawem, wyróżnimy dwa rodzaje praw autorskich, z jakimi możemy spotkać się na rynku. Pierwsze z nich to prawa autorskie osobiste, drugie majątkowe.
Prawa autorskie osobiste to te, których nie można zbyć i przenieść na kogoś innego. Nie będą one przedmiotem umów.
Prawa autorskie majątkowe są zbywalne i można je przenieść dzięki umowie. To, że prawa autorskie nazywamy majątkowymi, oznacza, że można z utworu korzystać, można go rozpowszechniać i kopiować (oczywiście za zgodą autora).
Jak przenieść prawa autorskie?
Jak już wiemy, prawa autorskie możemy przenosić tyłków tedy, gdy mowa o prawach majątkowych. Warto pamiętać, że zawsze twórcy przysługuje wyłączne prawo do tego, aby korzystać z utworu, rozporządzać nim na polach eksploatacji, a także czerpać z niego korzyści majątkowe. Takie prawa majątkowe możemy przekazać dzięki umowie PISEMNEJ, pod rygorem nieważności. W tym miejscu warto zaznaczyć, że umowa ustna nie będzie miała tu znaczenia prawnego.
Wyżej wspomnianą umowę nazywamy umową o przeniesienie autorskich praw majątkowych. Umowa ta musi zostawić stworzona zgodnie z aktualnymi wytycznymi prawnymi, aby móc uznać ją za ważną. Oczywiście treść takiej umowy zależy przede wszystkim od jej strony i ustaleń, jednak istnieje baza, która w umowie musi się znaleźć:
- Jasno określone strony umowy.
- Opis utworu i osoby, do której on należy.
- Rodzaj umowy.
- Określenie ceny, za jaką przekazywane są prawa autorskie.
- Określenie pół eksploatacji.
- Podpisy obu stron.
Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z umową o przeniesienie praw autorskich, czy na przykład z licencją, umowa musi zawierać jasno określone pola eksploatacji utworu — muszą to być pola, które obecnie funkcjonują, jednak jeżeli w trakcie trwania umowy powstaną nowe pola eksploatacji, to autor nie powinien bez ważnego powodu odmawiać możliwości eksploatacji również na tych, nowych polach.
Czy można zerwać umowę o przeniesienie praw autorskich?
Sytuacja wygląda tak, że twórca może wypowiedzieć umowę, podając jako argument swoje istotne interesy twórcze. Zasada jest taka, że jeśli w ciągu dwóch lat od wypowiedzenia, twórca zechciałby korzystać z utworu, to musi zaproponować takie korzystanie nabywcy. Musi wtedy wyznaczyć również konkretny termin. Jeżeli sytuacja ma miejsce w chwili, gdy utwór jest już przyjęty, to wypowiedzenie będzie uzależnione od kosztów, które zostały zabezpieczone. Nigdy jednak nie może być tak, że nabywca może żądać rekompensaty finansowej, kiedy sytuacja nie jest winą twórcy.
